Tijdens het maken van PVC-zeildoek worden, om de prestaties te verbeteren, enkele additieven toegevoegd. Lichtstabilisatoren zijn daar één van. Volgens relevante personen zijn er hoofdzakelijk vijf soorten stabilisatoren die vaak worden toegevoegd, namelijk:
1. Hydroperoxide-ontledingsmiddel: het is een van de gehinderde amine-lichtstabilisatoren. Polymeren kunnen tijdens opslag en verwerking hydroperoxiden produceren, veroorzaken tot foto-oxidatieve afbraak van polymeren. Hydroperoxide-afbrekers kunnen peroxiden ontleden om stabiele vrije stikstof-zuurstofradicalen te genereren en vrije radicalen verder af te vangen. Daardoor wordt de afbraak van het polymeer gecontroleerd.
2. Vrije radicalen vangend middel: Dit soort lichtstabilisator kan de actieve vrije radicalen vangen die in het polymeer worden gegenereerd, waardoor het foto-oxidatieproces wordt gecontroleerd en het doel van lichtstabilisatie wordt bereikt. Voornamelijk gehinderde amine-lichtstabilisator (HALS). Het is een veelbelovend nieuw type lichtstabilisator met een gemiddelde jaarlijkse groei van de vraag in de wereld van 20% tot 30%.
3. Ultraviolette absorber: het kan effectief ultraviolet licht absorberen met een golflengte van 290 ~ 410 nm, maar absorbeert zelden zichtbaar licht. Het heeft een goede thermische stabiliteit en lichte stabiliteit. Volgens zijn chemische structuur kan het worden onderverdeeld in: o-hydroxybenzofenonen, benzotriazolen, salicylaten, triazinen en gesubstitueerde acrylonitrilen. Wordt samen gebruikt als hulplichtstabilisator en hinderlichtstabilisator, vooral in polyolefine of coating.
4. Lichtafschermingsmiddel: Dit is een soort materiaal dat ultraviolette stralen kan afschermen of reflecteren, zodat licht het polymeer niet kan binnendringen, om het polymeer te beschermen. Lichtafschermende middelen omvatten anorganische pigmenten zoals roet en titaniumoxide en organische pigmenten zoals ftalocyanineblauw en ftalocyaninegroen. Onder hen heeft carbon black een afschermend effect.
5. Quencher: het kan de energie opnemen die wordt geabsorbeerd door de chromofoor in het plastic en de energie uitstralen in de vorm van warmte, fluorescentie of fosforescentie, waardoor het polymeer wordt beschermd tegen UV-schade. Het heeft een goede stabiliserende werking op polymeren en wordt vooral gebruikt in films en vezels.
